De vorige pagina gaf een veel beter inzicht in de situatie. Vooral gelet op de

stukken die zijn ingebracht. Nu is het zichtbaar: verweer- en beroepschriften.

Hetgeen rechters van het Paleis van Justitie niet  inhoudelijk wil beoordelen.

Welke conclusie kunnen we nu trekken?  Ik denk dat dit niet moeilijk zal zijn.

 

Het beeld ontstaat dat sommige informatie beter onderbelicht moest blijven.

 

Inleveren van biometrische gegevens zoals vingerafdrukken dient een ander

doel dan de daadwerkelijke  voorkoming van identiteitsfraude.  Dat blijkt nu.

 

Op zich is Identiteitsfraude ondergeschikt. “List en Bedrog” staat nu centraal.

 

Zeker gelet op een identiteitskaart: die staat los van de Nieuwe Paspoortwet.

 

Een  RFID-chip in de identiteitskaart is volgens de EU-verordening verboden.

 

Verder staat vast dat met de bouw van de “Landelijke Centrale Databank” al

in 2006 is begonnen. Dat is door middel van de media naar buiten gekomen.

 

In mijn stukken is de achtergrond  ervan gedocumenteerd en te achterhalen.

Voor de zeggingskracht van  stukken is referentiemateriaal doorslaggevend.

Uitspraken of  een  visie moeten altijd aan personen of documenten worden

toegeschreven.  De feiten zijn naderhand anders  nooit meer controleerbaar.

 

Een aantal bronnen in deze producties zijn divers. Het gaat om berichten uit

de media: tijdschriften, kranten en het internet. En notulen van de 2e Kamer.

 

Laat die stukken dan nu maar voor zich spreken. Mogelijk ook verhelderend.